Αρκετές μέθοδοι επιφανειακής επεξεργασίας για εξαρτήματα χύτευσης

Η επιφανειακή θεραπεία είναι μια τεχνική μέθοδος τεχνητά σχηματισμού επιφανειακών στρωμάτων με διαφορετικές μηχανικές, φυσικές και χημικές ιδιότητες από την επιφάνεια του υποστρώματος. Ο σκοπός της επιφανειακής επεξεργασίας είναι να ικανοποιήσει την αντίσταση στη διάβρωση, την αντίσταση στη φθορά, τις διακοσμητικές ιδιότητες και άλλες ειδικές λειτουργικές απαιτήσεις του προϊόντος. Παρακάτω σας παίρνουμε για να κατανοήσουμε αρκετές διαδικασίες επεξεργασίας επιφανείας της παραγωγής αισθητήρων, σύμφωνα με τη μέθοδο ταξινόμησης της διαδικασίας επεξεργασίας της κοινής μεταλλικής επιφάνειας, η επιφανειακή επεξεργασία χωρίζεται σε τέσσερις κατηγορίες: 1, μηχανική επεξεργασία επιφάνειας: αμμοβολή, εκτόξευση πυροβολισμού, στίλβωση, στίλβωση, στίλβωση, στίλβωση, βούρτσισμα, ψεκασμό, ζωγραφική, σκούπισμα πετρελαίου και ούτω καθεξής.2. Χημική επιφανειακή θεραπεία: Μπλε και μαύρη, φωσφορισμός, αποσπασματική, χημική επένδυση διαφόρων μετάλλων και κραμάτων, θεραπεία TD, θεραπεία με QPQ, χημική οξείδωση κ.λπ.3. Ηλεκτροχημική θεραπεία επιφάνειας: ανοδίωση, ηλεκτροχημική στίλβωση, ηλεκτρολυτική κλπ .4. Σύγχρονη επιφανειακή θεραπεία: CVD χημικής εναπόθεσης ατμών, PVD φυσικής εναπόθεσης ατμών, έγχυση ιόντων, επίστρωση ιόντων, επιφάνεια με λέιζερ, κλπ.

Παρακάτω θα σας παρουσιάσουμε σε διάφορες διαδικασίες επεξεργασίας επιφάνειας.

Μηχανική επεξεργασία επιφάνειας: αμμοβολή

Η αμμοβολή είναι η επίδραση του καθαρισμού ροής άμμου υψηλής ταχύτητας και της διαδικασίας της επιφάνειας της μήτρας, δηλαδή του πεπιεσμένου αέρα ως ισχύος, για να σχηματίσει μια δοκό τζετ υψηλής ταχύτητας (χαλκός, άμμος χαλαζία, διαμάντι άμμου, σιδερένια άμμο, hainan άμμος) έγχυση υψηλής ταχύτητας για να χειριστεί την επιφάνεια του τεμαχίου εργασίας, να κάνει την εξωτερική επιφάνεια της εμφάνισης της επιφάνειας του τεμαχίου ή της αλλαγής σχήματος.

Χημική θεραπεία επιφάνειας: Αποκτήστε το pickling

Η τεχνολογία χημικής επιφάνειας είναι μια αποτελεσματική μέθοδος για την πρόληψη της διάβρωσης των υλικών από ανοξείδωτο χάλυβα και αυτή η μέθοδος θεραπείας είναι πιο οικονομικά αποδοτική. Γενικά, όσο χαμηλότερη είναι η περιεκτικότητα σε χρώμιο, τόσο χαμηλότερη είναι η αντίσταση στη διάβρωση των υλικών από ανοξείδωτο χάλυβα. Για βέλτιστη αντοχή στη διάβρωση, το κατεστραμμένο μεταλλικό στρώμα πρέπει να αφαιρεθεί εγκαίρως για να επιτευχθεί καλύτερη ακεραιότητα των επιφανειών από ανοξείδωτο χάλυβα κράματος.

Για μερικά επώνυμα υλικά από ανοξείδωτο χάλυβα, μπορεί να απαιτείται μεγαλύτερος χρόνος αποσύνδεσης. Σε αυτή τη διαδικασία, υπάρχουν μερικές φορές κάποια σοβαρά προβλήματα χρωμάτων, τα οποία συνήθως προκαλούνται από κακή εκκαθάριση αερίου. Η μηχανική απομάκρυνση των επιφανειακών ακαθαρσιών μπορεί να αφήσει τα λειαντικά ή άλλα σωματίδια (τα οποία μπορεί να επηρεάσουν την αντοχή στη διάβρωση του υλικού) και αυτή η ενιαία μηχανική μέθοδος είναι συνήθως ανεπαρκής για τον πλήρη καθαρισμό της επιφάνειας. Εάν χρησιμοποιούνται μηχανικά μέσα, απαιτείται επίσης χημική παθητικοποίηση για την επίτευξη της βέλτιστης αντοχής στη διάβρωση του υλικού. Η διαδικασία αποσύνδεσης χρησιμοποιεί μερικές φορές μερικά ισχυρά οξέα, όπως ένα μίγμα υδροφθορικού οξέος (HF) και νιτρικού οξέος (HNO3), για να απομακρυνθεί το στρώμα βρωμιάς και το στρώμα εξάντλησης του χρωμίου για να αποκατασταθεί η αντοχή του στη διάβρωση. Ένα μείγμα HF και HNO3 είναι το πιο συνηθισμένο και συνήθως το πιο αποτελεσματικό. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα οξέα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικές μορφές όπως πήκτωμα ή πάστα. Το εμπορικά διαθέσιμο μείγμα υδροφθορικού οξέος και νιτρικού οξέος περιέχει περίπου 25% HNO3 και 8% HF. Τα διαλύματα πλυσίματος οξέος μπορούν επίσης να απομακρύνουν αποτελεσματικά τους ενσωματωμένους μολυντές, όπως ο ανθρακούχος χάλυβα, τα σιδηρούχα σιδήρου και τα σωματίδια οξειδίου του σιδήρου. Εκτός από τα μίγματα οξέων HNO3 και HF, μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολλά διαφορετικά διαλυτικά λύματα, μερικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εξειδικευμένες εφαρμογές, αλλά η διαδικασία του αποχρωματισμού τείνει να είναι ελαφρώς πιο αργή.

Ηλεκτροχημική θεραπεία επιφάνειας: ανοδίωση

Μια διαδικασία ηλεκτρολυτικής οξείδωσης στην οποία η επιφάνεια ενός αλουμινίου και ενός κράματος αλουμινίου μετατρέπεται συνήθως σε μεμβράνη οξειδίου με προστατευτικές, διακοσμητικές και μερικές άλλες λειτουργικές ιδιότητες. Από αυτόν τον ορισμό, η ανοδιωμένη οξείδωση αλουμινίου περιλαμβάνει μόνο τη διαδικασία παραγωγής ανοδιωμένου μεμβράνης. Τα μέρη του μετάλλου ή του κράματος χρησιμοποιούνται ως άνοδο για να σχηματίσουν μια μεμβράνη οξειδίου. Η μεμβράνη οξειδίου του μετάλλου μεταβάλλει την κατάσταση της επιφάνειας και οι ιδιότητες, όπως ο χρωματισμός της επιφάνειας, βελτιώνει την αντοχή στη διάβρωση, ενισχύει την αντοχή και τη σκληρότητα της φθοράς, προστατεύει την μεταλλική επιφάνεια κλπ. Το ανοδιωμένο αλουμίνιο ή το κράμα του, βελτιώνει την σκληρότητα και την αντοχή της φθοράς, μέχρι το 250 ~ 500 kg / τετραγωνικό mm, καλή αντοχή στη θερμότητα, σημείο τήξης σκληρού ανοδίωσης μέχρι 2320k, εξαιρετική μόνωση, αντίσταση φθοράς στην τάση έως 2000V, ενισχύει την αντοχή στη διάβρωση, σε = 0,03nacl σπρέι άλατος μετά από χιλιάδες ώρες χωρίς διάβρωση.

Σύγχρονη επιφανειακή θεραπεία: Φυσική εναπόθεση ατμών του PVD

Η φυσική εναπόθεση ατμών (εναπόθεση φυσικού ατμού), αναφέρεται στην κατάσταση κενού, χρησιμοποιώντας χαμηλή τάση, τεχνολογία εκφόρτισης υψηλού ρεύματος, η χρήση της εκκένωσης αερίου για την εξατμιστική εξάτμιση του υλικού -στόχου και του εξατμισμένου υλικού και του αερίου ιονίζεται, χρησιμοποιώντας την επιτάχυνση του ηλεκτρικού το πεδίο, το εξατμισμένο υλικό και τα προϊόντα αντίδρασης που εναποτίθενται στο τεμάχιο εργασίας. Η φυσική εναπόθεση ατμών (εναπόθεση φυσικού ατμού), αναφέρεται στην κατάσταση κενού, χρησιμοποιώντας χαμηλή τάση, τεχνολογία εκφόρτισης υψηλού ρεύματος, η χρήση της εκκένωσης αερίου για την εξατμιστική εξάτμιση του υλικού -στόχου και του εξατμισμένου υλικού και του αερίου ιονίζεται, χρησιμοποιώντας την επιτάχυνση του ηλεκτρικού το πεδίο, το εξατμισμένο υλικό και τα προϊόντα αντίδρασης που εναποτίθενται στο τεμάχιο εργασίας.